Eski evimizde yatağımın karşısındaki duvara yazmıştım bu şiiri. Okumadan uyuyamazdım. Bugünlerde içimden sürekli bu şiiri okuyorum. Hayırdır inşallah!
o yaşamak kadar güzel kadın 
bana ölümü hatırlatıyor
onu her gördüğümde 
´´ya ölürsem´´ diyordum 
ya ölürsem 
bu kadın benim için ağlarsa 
bilsem bana acımayacağını 
beni unutacağını bilsem 
bu kadar ölümü düşünmezdim 
o yaşadıkça ölüme inanasım geliyor 
cenazeme çiçek göndermeyin 
çünkü o zaman tabutumda olmayacağım 
kalabalık arasında sizde varsınız 
bilin ki yanınızdayım 
mezarlığa kadar yürüyeceğiz el ele 
avuçlarımızda bütün sıcaklığımız 
öyle şiirler okuyacağım ki size 
öldüğüme inanmayacaksınız 
bembeyaz bir kefene saracaksınız beni 
ölmeyeceğim 
tahta bir tabuta koyacaksınız beni 
ölmeyeceğim 
üzerime toprak atacaksınız kürek kürek 
yine ölmeyeceğim 
sonra sağır sessizliği içinde zamanın 
bir bir bırakıp gideceksiniz beni 
ölmekten beter olacağım 
demek o beni sevmiyor 
demek o beni anlamıyor 
bana içkimi verin 
bana kadehimi verin 
bana ellerimi verin 
onun şerefine kadeh kaldırır gibi 
bir daha 

 
 Kayıtlar
Kayıtlar
 
 
3 Comments:
güzel şiirmiş gerçekten... (bu arada yeni blog tutmaya başladım senide beklerim shekercim)
internette bu şiiri ararken karşıma uzaktan tanıdık bi blog çıkıyor. ilginç
uzaktan tanıdık derken :) ??
Post a Comment